همیاری اجتماعی تنها برون رفت از بحران

به گزارش کارنامه فردا،این فعال اجتماعی اظهار داشت همکاری و همیاری اجتماعی نقش جدی و اساسی را در بهبود شرایط فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی مردم ایفا می کند و همیاری اجتماعی عامل تقویت همبستگی می باشد یعنی همکاری گروهی از مردم با رویکرد نزدیک به هم در فرآیند تصمیم گیری و رفع نیازهای مادی و معنوی یکدیگر از اصلی ترین عوامل در بهبود سبک زندگی محسوب می گردد.

به گفته یوسفیان جامعه انسانی به رابطه و هدایت پذیری از یک سو، و رهبری و راهنمایی از سوی دیگر نیاز دارد و این امر، نیازمند پرورش و آموزش و ارتباط علمی است.

در ادامه این فعال رسانه ای ضمن اشاره به آموزه های دینی اظهار داشت : دین مبین اسلام به عنوان برترین و کامل ترین دین جهانی و قرآن به عنوان آخرین  و کامل ترین کتاب آسمانی، بر روابط اجتماعی تأکید نموده است که می توان به مواردی همچون همیاری اجتماعی ، همدردی و ایثار ، همراهی ، مدارا و نرمی ، احسان ، حلم و بردباری ، عفو و گذشت ، خیرخواهی و راهنمایی ، هم نشینی ، هم سخنی ، پیروی و فرمان پذیری اشاره کرد. مجامع انسانی برای ادامۀ حیات خویش، به دوستی ها و رابطه ها، نیازمند است و برون رفت از بحران های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی در گرو این دوستی ها و روابط است. آدمیان در ارتباط با هم و هنگام همنشینی و هم سخنی، به مدارای خردمندانه، همراهی و نرمی، بردباری و عفو و گذشت و خیرخواهی و راهنمایی یکدیگر نیاز مبرم دارند.

انسان ها از طریق همیاری اجتماعی، یاری رساندن به یکدیگر در کارهای نیک، همدلی، همدردی، احسان و ایثار و نیز دانش آموزی و رابطۀ علمی می توانندوضعیت زندگی فردی و جمعی دخورا به نحو مطلوبی بهبود ببخشند.

همۀ این ها می تواند در کوچک ترین نهاد اجتماعی (خانواده) به مثابۀ هستۀ اولیۀ جامعه شکل گیرد و در عرصۀ پهناور اجتماع نمود یابد.

دین اسلام به عنوان برترین دین جهانی، و قرآن به عنوان آخرین کتاب آسمانی، بر این همه تأکید کرده و راهکار و زمینۀ تحقق این همه را نشان داده است.ظهور و حصول نتیجه همیاری را می توان در عواملی همچون ؛ مشاوره، وفای به عهد، امانتداری، تواضع و فروتنی، انفاق و حتی ارتباط های مالی و تجاری مانند اجاره، قرض الحسنه و ارتباط های شغلی و کاری به عینه مشاهده نمود.

مولف کتاب کارآفرینی اجتماعی و عملکرد سازمانی در ادامه این گفت و گو بیان کرد: همیاری اجتماعی با فرهنگ سازی جهت کمک  به اقشار جامعه بسیار مهم است مشروط بر این که:

۱-    افراد به درستی در کنار هم قرار گیرند یعنی اعضا با سلایق و علایق نزدیک به هم جهت تعالی خود و دیگر اعضا در کنار هم جمع شوند.

۲-  نظارت و راهبری درست در خصوص جمع های مردمی صورت گیرد.

۳- اولویت بندی درست با ترتیب ؛ شناسایی-هدایت-توانمندسازی-به کارگیری در جای درست-اثرگذاری-الگوسازی انجام شود.

یوسفیان با اشاره به شواهد تاریخی بیان کرد: الگوهای زیست جمعی نشان می‌دهد ایرانیان در فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی خود تعاون و همکاری داشتند و تعاون و یاریگری جزئی از فرهنگ و تمدن ایرانیان به شمار می‌رود. تعاون، همکاری، همیاری و کارجمعی در فرهنگ ما صبغه تاریخی دارد.

در ایران باستان مردم برای غلبه بر کمبودها و رفع نیازهای خود در همه زمینه‌های اقتصادی همچون حفر قنات، احداث بندها، اجتماعی و حتی سیاسی همچون دفاع از سرزمین همکاری داشتند. بعد از ورود اسلام نه تنها این فرهنگ تعاون کمرنگ نشده بلکه با تأیید و تشویق آن مکملی شد بر همیاری و همکاری مردم با هم برای رفع نیازهای ایشان.

یوسفیان زمانی همیاری اجتماعی را موفق و مثمر ثمر دانست که وضعیت زندگی مردم و به طور کلی وضعیت جامعه (معیشت ، کار ، زندگی و…) بدون تکیه به حکومت بهبود و رشد یابد و افراد اولا باعث پیشرفت خود و ثانیا باعث پیشرفت جامعه و ثالث باعث توامندی حکومت گردند