دامن پاک مادراولین مدرسه همه انسانهاست

ابراهیم پورتقی، فعال فرهنگی و رسانه ای در یادداشتی به تجلیل وگرامیداشت از مقام والاى مادرپرداخت.

به گزارش پایگاه خبری کارنامه فردا، متن یادداشت به این شرح است:

احترام به مقام و جایگاه مادری در تمامی نظامهای حقوقی جهان نشان از نقش کلیدی و والای این مهم دارد. نظام حقوقی اسلام به عنوان یکی از نظامهای پذیرفته شده در جامعه بین المللی به این نقش توجهی ویژه ای داشته و خدمت به مادر را ارزش، و نهادینه نموده است.

مهم ترین منابع اصلی نظام حقوقی اسلام که شامل کتاب (قرآن) و سنت معصومین می باشد نگرشی خاصی به نقش مادری داشته و احترام ، تعظیم و تکریم این موهبت الهی،‌ و این فرشته زمینی را واجب می داند.

هر چند امروزه با نگرش های فمینیستی، این نقش ها به چالش کشیده شده، با تکیه بر طبیعت و فطرت زنانه، نقش مادری در آموزه های اسلامی به ویژه در آیات قرآن کریم مورد توجه ویژه قرار گرفته است.

به ویژگی های طبیعی زنان مانند فرزندخواهی، محبت و دلبستگی به فرزندان و مراقبت از آنان و نیز به حقوق مادران مانند تامین نیازهای مادی آنها، تکریم، احترام و قدرشناسی از زحمات و احساسات مادرانه آنها در آیاتی از قرآن کریم اشاره شده است.

قرآن کریم برای ویژگی ها، وظایف و حقوق مادران، مقام و جایگاه ویژه ای در نظر گرفته که عمل به آنها موجب ارزشمندی هر چه بیشتر این نقش می شود.

این همه ارج نهادن به مقام مادر شاید به خاطر زحماتی است که مادر متحمل می شود.

تحمل رنج و زحمت دوره بارداری و کودکی و تأمین نیازهای جسمی و روحی فرزند از مشکلات طاقت فرسایی است که مادر می تواند بپذیرد.

طبیعی است که خداوند در قبال صبر و بردباری مادر، اجر و مزد بی پایان به او عنایت می کند.

قرآن کریم به رنج و زحمت مادر اشاره کرده می فرماید: «حملته امّه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلایون شهرا»؛ «مادرش او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی بر زمین می گذارد و مدت حمل و از شیر باز گرفتنش سی روز است.»

به قول معروف هر که بامش بیش، برفش بیش تر. مادر نسبت به تربیت فرزند مشکلات زیادی را متحمل می شود و طبعا پاداش زیادتری را نیز مستحق می گردد.

بله مادری، وظیفه ای سنگین و همراه با دشواری است. از این رو، مادر نمی تواند بدون پیوند همیشگی با خدا، از عهده انجام وظایف برآید.

به همین دلیل، عبادت و یاد خداوند برای مادر ضروری است و بدون آن، کار او ناقص به نظر می رسد. رمز عبادت، ایجاد قدرت است و آنچه از عبادت مادر مورد نظر است، پیوندی همیشگی با خداست؛ بدان گونه که جز او همه چیز را پوچ و فانی بداند.

روش عبادی مادر باید فعالیت در میدان شناخت خدا باشد و فرمانش را در همه جوانب زندگی نفوذ دهد.

در انجام عبادت، عمل و رفتار مهم است. صد سخن مادر در زمینه عبادت خدا، به اندازه یک عمل چند لحظه ای در کودک نافذ نیست. صد بحث درباره نماز، به اندازه خواندن یک نماز نمی ارزد. روح دینی را باید از راه عمل در کودک نافذ ساخت، نه از راه حرف و سخن.